Έχουμε εδώ το Stormrider, το πρώτο single από το νέο -πέμπτο και άτιτλο ακόμα- άλμπουμ των neoclassical metallers Angelo Perlepes’ Mystery. Υπενθυμίζω πως το άλμπουμ θα είναι ο διάδοχος του Destiny το οποίο κυκλοφόρησε πίσω στο 2004.
Νέο κομμάτι Angelo Perlepes’ Mystery λοιπόν, μια σαφή δήλωση λατρείας σε όλα εκείνα που έχουν γαλουχήσει την ηχητική σφραγίδα του Άγγελου Περλεπέ και του συγκροτήματος του: Ritchie Blackmore, Deep Purple, Rainbow, Yngwie Malmsteen κτλ.
Δεν μπορούν δηλαδή να μην σου έρθουν στο μυαλό οι Deep Purple ακούγοντας το εναρκτήριο θέμα του κομματιού (ή διαβάζοντας ακόμα και τον τίτλο του: Stormbringer οι Purple, Stormrider οι Mystery). Η σύνθεση ξετυλίγει όλες τις αρετές της βάσης του νεοκλασικισμού όπως αυτές μας δόθηκαν σε ένα Spotlight Kid ή ακόμα και σε ένα Jet to Jet (γιατί να μην βάλουμε και λίγο Alctatrazz στο παιχνίδι δεν κατάλαβα;). Αναφέρω τα δύο παραπάνω άσματα διότι παρόλο τον νεοκλασικό χαρακτήρα τους αφήνουν διάχυτη μια 70ς αμεσότητα να κυριαρχήσει, κάτι που συμβαίνει ξεκάθαρα και στο εξαιρετικό Stormrider.
Από τις μεγάλες στιγμές εδώ το main solo και σιγά μη δεν ήταν δηλαδή μιας και μιλάμε για φαντασία, αριστοτεχνική απόδοση και αυτή τη χαρακτηριστική λάμψη που κουβαλά στο παίξιμο του ο Περλεπές από την μέρα νούμερο 0.
Τα φωνητικά τα άφησα τελευταία και καλύτερα. Έχουμε εδώ το πρώτο studio δείγμα με τον Billy Vass που έχει πάρει εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα τα φωνητικά ηνία της μπάντας. Στο πρώτο του κομμάτι στη σκακιέρα της Mystery δισκογραφίας λοιπόν, ο Vass θριαμβεύει, δεν θριαμβολογεί. Ζυγίζει πολύ προσεκτικά κάθε σημείο της σύνθεσης και ελίσσεται έξυπνα. Αναδεικνύει ερμηνευτικά τον 70ς χαρακτήρα των κουπλέ (το έχει πρόσφατα γυμνασμένο το 70ς approaching λόγω της ενασχόλησης του με τους Black Dogz -μπάντα tribute στους Led Zeppelin-. Εντάξει άλλη σχολή οι Zeppelin αλλά ο Vass έχει φροντίσει να κρατήσει την αμεσότητα της δεκαετίας με το 7). Οι φωνητικές μελωδίες του είναι χρυσάφι -ειδικά στο ρεφρέν του κομματιού-, ενώ δεν ξεχνάει να μας υπενθυμίσει και το φωνητικό του εύρος στα crescento parts του Stormrider, αφήνοντας και αρκετό χώρο για αυτήν την λυρική ευαισθησία στην ερμηνεία του (δώρο από το progressive background του). Από μένα ένα μεγάλο ναι για τα φωνητικά σε αυτό το πρώτο studio δείγμα.
Ομολογώ ότι το Stormrider μου άνοιξε την όρεξη και περιμένω εννοείται να ακούσω ολόκληρο το άλμπουμ. Δυστυχώς δεν έχουμε πολλές μπάντες στη χώρα μας που να υπηρετούν τον νεοκλασικισμό στο metal. Οι Mystery και οι Star.Gate είναι οι δύο ενεργές, οπότε όπως μπορείτε να καταλάβετε κάθε νέο δείγμα γραφής τους μας κάνει να πεταγόμαστε από τις καρέκλες μας!
Χαιρετίζουμε με ενθουσιασμό τον καβαλάρη της θύελλας!
