9 Φεβρουαρίου 2025
Featured Reviews

Θλίψις​/Thlipsis – Servants of Apathy (FYC Records)

Εάν είσαι από αυτούς που αναζητούν μια αντικειμενική άποψη γι’ αυτό εδώ το EP, τότε καλύτερα να προσπεράσεις και να μην διαβάσεις το κείμενο που ακολουθεί, αφού στο ξεκαθαρίζω ευθύς εξ’ αρχής… Για τους Θλίψις (Thlipsis) δεν θα μπορούσα να γράψω ούτε μισή αράδα βασισμένος στην αντικειμενικότητα που με διέπει, παρά μόνον αυτό: Οι Θλίψις (Thlipsis), αν κι έχουν επιλέξει να εκφράζουν ελεύθερα όλα όσα έχουν μέσα στις ψυχές τους με όχημα το μαύρο μέταλλο κι όμως… το φως που εκπορεύεται μέσα από την μουσική και τους στίχους τους, είναι τόσο έντονο, σχεδόν εκθαμβωτικό απέναντι στον παρωπιδισμό που μαστίζει τους καιρούς μας.

Σύμφωνα με τους ίδιους: “To ‘Servants of Apathy’ εξερευνά την αυξανόμενη απάθεια της σύγχρονης κοινωνίας. Πόσο αποκομμένοι έχουμε γίνει από τις πραγματικότητες της Φτώχειας, του Πολέμου και της Κατάρρευσης των Κοινοτήτων μας. Μια Σάπια Κοινωνικο-Πολιτική κατασκευή της Κατάθλιψης, του Απομονωτισμού και της ψυχαγωγικής Αδιαφορίας γεννάει ένα πλάσμα Υπακοής, ένα όρθιο πτώμα, τον τελευταίο άνθρωπο…“!

Και τα παραπάνω λόγια, όταν μετατρέπονται σε στίχους και μελοποιούνται με τέτοια αριστοτεχνική μουσικοσυνθετική μαγκιά δεκάδων και βάλε καρατίων, τότε λειτουργούν ως κυριολεκτική ξυραφιά στο φανταχτερό περιτύλιγμα της ξεβλαχευμένης – γ@μημένης εξιδανίκευσης των πάντων, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει παρεισφρήσει και στο τελευταίο απόρθητο (υποτίθεται) προπύργιο της αγαπημένης μας μουσικής.

Οι Θλίψις (Thlipsis), αφήνοντας πίσω τους το εξαιρετικό ντεμπούτο άλμπουμ τους “Dawn Defiance” και επανακυκλοφορώντας αυτές τις ημέρες το πρώτο – ομώνυμο EP τους (επίσης από την Fucking Your Creation Records), έρχονται με τις τρεις κομματάρες του “Servants of Apathy” να σε ταρακουνήσουν και να σου υπενθυμίσουν ότι εκεί έξω τίποτα δεν είναι εντάξει, όπως κάποιοι προσπαθούν για να σε πείσουν, το αντίθετο συμβαίνει φίλε μου… Και μάντεψε (προσθέτω εγώ)… Κάτι θα πρέπει επιτέλους να κάνεις κι εσύ γι’ αυτό!

Εάν τώρα σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις την αψεγάδιαστη γι’ άλλη μια φορά δουλειά στην μίξη και στο master του Αχιλλέα Καλαντζή (Varathron, Katavasia, Aenaon) στα Suncord Audiolab, ο οποίος, πέραν των keys που έγραψε, καταφέρνει να αναδείξει στο έπακρο το ενοχρηστρωτικό οικοδόμημα που καταφέρνουν και χτίζουν τα μουσικοσυνθετικά κομψοτεχνήματα, με τα καταιγιστικά riffs, τις απρόσμενες μελωδιάρες και τα solos που τις ακολουθούν και σου καρφώνονται στο νου, τα σπαρακτικά φωνητικά αλλά και το άλλοτε δολοφονικό και άλλοτε σαγηνευτικό rhythm section, τότε σίγουρα αντιλαμβάνεσαι ότι το συγκεκριμένο EP, με το έργο τέχνης by Vamon VII για εξώφυλλο, ναι ρε φίλε, είναι από εκείνα τα καλούδια που θέλεις να υπάρχουν στην δισκοθήκη σου, γιατί γι’ αυτά ακριβώς ακούς την συγκεκριμένη μουσική! Τί, όχι;