Όταν μου ζητήθηκε να αναλάβω την παρουσίαση για τον συγκεκριμένο δίσκο των Astarte, διαφορά συναισθήματα με κυρίευσαν. Αρχικά ενθουσιασμός, διότι όλοι γνωρίζουμε ποιες ήταν οι Astarte και τι έχουν προσφέρει στην ελληνική και όχι μόνο black metal σκηνή.
Αξίζει να αναφέρουμε για όσους και όσες δεν το γνωρίζουν ότι οι Astarte στις αρχές της δεκαετίας του 90, αποτέλεσαν το πρώτο αμιγώς γυναικείο black metal συγκρότημα στη χώρα μας και ένα από τα πρώτα στο παγκόσμιο στερέωμα.
Περισσότερο όμως με κυρίευσαν συναισθήματα όπως άγχος και δέος. Άγχος για το πως θα μπορέσω να αποδώσω στον γραπτό λόγο όλη την ατμόσφαιρα του Βlackdemonium. Δέος διότι θα άκουγα ξανά υλικό από την αγαπημένη μας Tristessa,κατά κόσμον Μαρία Κολοκούρη, η οποία δυστυχώς δεν είναι πια ανάμεσα μας, σκεπτόμενος “πως θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί η μπάντα και τι θα είχε γίνει αν.. “.
Δυστυχώς όμως για όλους το παραπάνω ερώτημα θα παραμείνει αναπάντητο και η Μαρία εδώ και δέκα χρόνια δεν βρίσκεται ανάμεσα σε εμάς και τους αγαπημένους της ανθρώπους. Με αφορμή λοιπόν τη “μαύρη” αυτή επέτειο αναμένεται να κυκλοφορήσει από την Sleaszy Rider στις 7 Νοεμβρίου 2025, το έκτο και “κύκνειο” studio album των Astarte:
Η Tristessa κατά τη διάρκειας της μάχης που έδωσε με την λευχαιμία ,είχε προλάβει να μπει στο στούντιο, να συνθέσει και να ηχογραφήσει το υλικό για το εν λόγω άλμπουμ, αλλά έπειτα από το θάνατό της το 2014, το υλικό αυτό μπήκε στα “συρτάρια”, μη γνωρίζοντας κανείς αν θα έβλεπε κάποτε το φως της δημιουργίας του.
Τελικά ο αγαπημένος σύζυγος της Μαρίας “Tristessa”, Νικόλας Μαίης, πήρε την γενναία απόφαση να δώσει “σάρκα και οστά” σε αυτό το δημιούργημα και ο Steve Lando ανέλαβε τα υπόλοιπα, την τελική μίξη και το mastering.
Αυτό που μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά είναι ότι αυτό που θα ακούσετε στο συγκεκριμένο άλμπουμ είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από αυτό με το οποίο έχει συνδυαστεί το όνομα των Astarte. Όπως συγκεκριμένα αναφέρει και ο Νικόλας Μαίης:
“Θέλαμε ένα πιο old school ωμό ήχο με μικρά σε διάρκεια κομμάτια.. Θέλαμε το άλμπουμ να είναι ακραία επιθετικό και νομίζω ότι το καταφέραμε στο 100%. H Tristessa θα τραγουδήσει για μία ακόμα φορά σε αυτό το τελευταίο έργο των Αstarte”.
Πάμε όμως σιγά σιγά να κάνουμε μια σύντομη παρουσίαση του Βlackdemonium, το οποίο αναμένεται με μεγάλη ανυπομονησία από τους οπαδούς του συγκροτήματος, 18 χρόνια έπειτα από την τελευταία κυκλοφορία τους, το Demonized.
Intradoom: Εισαγωγικό κομμάτι διάρκειας μόλις 28 δευτερολέπτων που απλά με ενα riff προσπαθεί να σε βάλει μέσα στο παιχνίδι και στην τελετουργία που θα ακολουθήσει.
Blackdemonium: Ο ορισμός του thrash metal …Καταιγιστικό και ακραία επιθετικό με οργισμένα τύμπανα, riff που εναλλάσσονται ανάμεσα στο black και το thrash metal και φωνητικά από την Tristessa και τον Νικόλα Μαίη που ως άλλοι…δαίμονες σε μεταφέρουν στο ένδοξο παρελθόν της μπάντας.
Monolith: Ελαφρώς πεσμένες ταχύτητες αρχικά, γρήγορα τύμπανα και χαρακτηριστικά riff της ελληνικής black metal σκηνής συνθέτουν την εικόνα του κομματιού. Αυτό που προκαλεί έντονο ενδιαφέρον είναι ο συνδυασμός των growl, brutal αλλά και “καθαρών” φωνητικών στην διάρκεια του κομματιού τόσο από την Tristessa όσο και από τον Melanomorphos (Νικόλας Μαίης).
War: Στο ίδιο ύφος παραμένει και το συγκεκριμένο κομμάτι του άλμπουμ με μία ελαφρώς πιο γρήγορη ταχύτητα. Ένα εξαιρετικό extreme blackened death με thrash metal στοιχεία.
Darkness (Will Rise): Εξαιρετικό και το συγκεκριμένο κομμάτι, το οποίο κινείται πάλι στις ίδιες ταχύτητες και στα μισά του -στα αφτιά μου τουλάχιστον- μοιάζει ως ένας φόρο τιμής στους σπουδαίους Kreator, με το κολλητικό του riff και τα εναλλασσόμενα τύμπανα του.
Godkill: Σας αναφέραμε στην αρχή της παρουσίασης ότι οι Astarte θέλησαν να προσφέρουν ένα αμιγώς επιθετικό άλμπουμ και το συγκεκριμένο κομμάτι προσφέρει απλόχερα όλα αυτά. Εκρηκτικό από την πρώτη μέχρι και την τελευταία νότα του.
Cursed: Σκοτεινή ατμόσφαιρα και μελωδία με έντονα στοιχεία από πρώιμους Astarte, αλλά με μία πιο σύγχρονη αλλά και σκληρή αισθητική.
Exiled: Ίσως το πιο μελωδικό κομμάτι του Βlackdemonium, με έμφαση περισσότερο στις lead μελωδίες, εναλλαγή σε αργά τύμπανα και καταιγιστικά blast beats και φωνητικά από την Tristessa, που μοιάζουν σαν κατάθεση ψυχής.
Amon Ra: Επικό φινάλε, με ambient περάσματα και ανατολίτικα στοιχεία, φαντάζει ως μία Αιγυπτιακή, μυστικιστική τελετουργία που φτάνει προς το τέλος της. Ένα τέλος όπως αρμόζει στην κληρονομιά των Astarte.
Εν κατακλείδι, το Blackdemonium αποτελεί μία επιθετική και ταυτόχρονα νοσταλγικού χαρακτήρα επιστροφή των Astarte, έπειτα από 18 χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Η παρουσία της Tristessa διαχέεται σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ κάτι σαν μουσικό ξόρκι που κρατάει ζωντανό το πνεύμα της.
Το Blackdemonium δεν είναι ένας “εύκολος” δίσκος για να τον ακούσεις. Θέλει πολλές ακροάσεις για να εμβαθύνεις στην συνολική εικόνα του. Είναι κάτι περισσότερο από μία ακόμα metal κυκλοφορία. Είναι ο τελευταίος αποχαιρετισμός στην ψυχή και το πνεύμα της Μαρίας “Tristessa” Κολοκούρη και αποτελεί την ολοκλήρωση του κύκλου των Astarte, ενός κύκλου που ξεκίνησε το μακρινό 1995 υπό την ΣΚΙΑ αλλά και ΦΩΣ της.
ΑΘΑΝΑΤΗ !
